Günlüğüm

SevGili günLük

Sana anlatmam gereken bazı şeyler var.Aileme anlatamadığım ama sana anlatmak istediğim binlerce şey.Ben 5 yaşındaydım.Arkadaşlarım tarafından hiç sevilmezdim.Hep ablamı severlerdi.Bir gün çizgi film izlemeye başladım.Bir süre sonra onlarla arkadaş oldum.Onları ailemden daha çok seviyordum çünkü onlar 4/4 lük davranıyorlardı ne ilginç değil mi günlük? Onlarla eğlenirken ablam kapıyı açtı ama hiç birini göremedi ama onlar vardı benim gözümde.Ablam bana her zaman kötü davranırdı dengesizce yani.Derken 1. sınıf oldum.Onlarla takılmayı bırakmış başkalarıyla takılıyordum ama yine arkadaşım yoktu.Onlar bana arkadaştı ya o yeterdi bana.Okulumu da hiç önemsemiyordum.Daha 1.sınıfta 1'im vardı.İnsanların yanında hiç gülmezdim.Ama onlar gittikten sonra gülerdim.Onlar da "kendi başına ne gülüyorsun"derlerdi ben hep şaşırırdım onlara da "Sizleri niye görmüyorlar ki"derdim...Daha hayla da öyleyim.Vazgeçmek de istemiyor içimden.6.sınıfa kadar arkadaşsız kaldım sonra da kendime yeni birini buldum oğlan sevgili olarak yani.Oğlan da bana göre çok tatlıydı kim iğrenç dese boğazına yapışık sıkabilirdim o derece yani.
O da çizgi karekter.Ben onu kısa zamanda yanımda hissetmeye başladım.Dünya ile bağlantımı kesmiştim.Sürekli kendi kendime gülüyordum öyle derler yani.Ama ben bunları hiç önemsemedim.Ta kii ablama zarar verene kadar...İnternetten "Şizofreni"diye araştırdım.Gerçekten beni andırıyor diye çok korkmaya başladım.Sonra da bir blog açmaya karar verdim."Bana bu konu da kim yardım edebilir?"diye... Daha hayla bu huylarım devam ediyor...Yeni birileriyle arkadaş oluyorum onlar hiç görmüyorlar ne sıkıcı ama ben de görmüyorum ama hissediyorum çok karışık duygularım var. Onlarla gülerken sürekli tek başına neye gülüyon derler mesela Neyse günlük sana yine sonra yazarım...